De één doet het van nature, de ander moet er zich toe dwingen: tijd nemen voor reflectie. Zeker als de druk groot is staat de vrije ruimte onder druk. Terwijl die vrije ruimte zeker in je gedachtewereld juist zo helpend is.

Als leidinggevende van een onderneming weet je wat het is onder hoogspanning te werken. Het hoort erbij. Soms is het zelfs heerlijk. Je levert topprestaties. En toch dient zich de vraag bij tijd en wijle aan: waar zit de tijd voor reflectie? En hoe vul ik die reflectie in?

Wie leiding geeft omgeeft zich met mensen die helpen de missie te volbrengen. Je benoemt specialisten op diverse terreinen. Je zoekt gekwalificeerden met een bewezen staat van dienst. Je deelt je visie met hen en vormt ze naar je hand. Je voorstellen worden meestal snel door hen overgenomen. Ze zijn het vaak met je eens. En hoe langer ze in je omgeving verkeren hoe meer ze op je gaan lijken.

Maar krijg je ook nog wel eens tegenspraak? Loopt alles wel zo goed als je hoopte? Neemt het risico voor blinde vlekken nu ook niet exponentieel toe? Durf je tegenspraak toe te laten? Hou je nog onderscheid tussen tegenstand en tegenspraak? Wie roept je nog op tot reflectie?  De vraag laat zich stellen: Wie durf je toe te laten in je persoonlijke domein, in je leef- en gedachtewereld? Mensen daar toelaten  gebeurt alleen op basis van vertrouwen. Bewezen vertrouwen. En we weten: vertrouwen dat moet groeien, dat maak je niet met een beslissing.

Toch begint het met een beslissing, namelijk om iemand toe te laten. In de persoonlijke ontmoeting krijgt het vertrouwen de kans op te bloeien. Zoek iemand die met deskundigheid betrokken wil zijn op de diverse puzzelstukken van jouw leven. Die met je meedenkt, open staat, doorvraagt tot de kern, feedback geeft en als het nodig is tegenspraak verleent. Juist om je bij te staan, te verbeteren, vrij te maken en bij de bezieling van je leven te komen. Om op een nuchtere en positieve manier te reflecteren. Dichtbij de werkelijkheid van het leven en vandaar uit de juiste weg te gaan. Reflectie is daarbij geen doel, maar wel een heel goed middel. Wat kunnen we elkaar beter wensen dan veel reflectie?